Vijftig tinten grijs...

Het boek kennen we allemaal. Ik heb het evenwel niet gelezen, en niet alle vrouwen zijn er in de ban van. Gelukkig maar.

Ik heb evenwel nooit begrepen waarom “50 Shades of Grey” werd vertaald naar “50 Tinten Grijs”, want het hoofdpersonage heet Mr. Grey en namen vertaal je toch niet?

Een zoektocht op internet bracht me bij de verklaring.

"The author, E.L. James, told that she chose the surname of Grey because nothing is black or white, it depends on your point of view. Thus, she is not is not judging Christian Grey behavior but telling a life full of ‘shades.’"

In zekere zin voel ik me ook een beetje Christian Grey, professioneel en financieel weliswaar. Want in de wereld van banken, investeerders, ondernemingen, boekhouders en accountants is het ook niet altijd wit of zwart, maar zijn er net heel veel tinten grijs. Het is maar vanuit welk standpunt je het bekijkt.

Het standpunt dat ik steeds voor ogen hou is dat van de investeerder en/of bankier. Mijn opdrachten zijn (bijna) steeds gericht op het aantrekken van extra financiering, en dan zijn er andere wetmatigheden.

Boekhouders en accountants nemen als wetmatigheid het fiscale. Hun klant is naar hun normen pas tevreden als hij zo weinig mogelijk belastingen betaalt.

Investeerders en banken leggen de focus op rendement en terugbetaalcapaciteit.

Met volgende onderstaande zaken kan u best heel omzichtig omspringen als u afhankelijk bent van (externe) financiering:

1. Constructies met splitsing naakte eigendom en vruchtgebruik
2. Vermenging van zaak en privé, dit kan betrekking hebben op vastgoed maar ook op andere "investeringen". Hou beide strikt gescheiden.
3. Rekening-courant op het actief omdat hier middelen worden onttrokken aan de vennootschap.
4. Vorderingen op andere vennootschappen die ook direct of indirect dezelfde aandeelhouder hebben.
5. Het inbrengen van een zogenaamd "Immaterieel Vast Actief", in de vorm van een portefeuille van klanten, de aanschaf van een software,... . Voor een bank heeft dit geen waarde en zal dit zelfs in mindering worden gebracht van uw eigen vermogen.
6. Het doorvoeren van een herwaardering heeft boekhoudkundig wel tot gevolg dat de balansverhoudingen verbeteren, maar omdat dit geen effect heeft op de middelen in de vennootschap zullen banken dit ook erg relativeren.
7. Voorraden: dit is de geliefde speeltuin van boekhouders en accountants, maar hier dient net heel omzichtig mee te worden omgesprongen. Meestal wordt de voorraad indirect gefinancierd door de bank en die verkiezen dus een lage voorraad omdat dit een lager risico is.
8. Debiteuren: hoge openstaande debiteuren kunnen wijzen op een stijging  van de verkoop, maar evenzeer kunnen ze wijzen op te late betalingen en/of een slechte kwaliteit van debiteuren.
9. Leasing en renting: dit wordt meestal puur fiscaal bekeken, maar hieromtrent zijn andere aspecten die belangrijker kunnen zijn zoals het vrijwaren van de kredietlijnen, het optimaliseren van de beschikbare cash,...
10. De belastingen zelf dan? Voor banken en investeerders is de fiscus ook een "investeerder" en het realiseren van winst wijst op een goede gang van zaken en doet ook het eigen vermogen stijgen. Dit is in tegenstrijd met de optiek van fiscalisten die de belastbare basis tot een minimum willen beperken. Het zoeken van een goed evenwicht is een delicate oefening.